Sneypuför ESB-þingmanna til Íslands

Þegar fyrsta áfangaskýrsla um aðildarviðræður Íslands var til umræðu á ESB-þinginu 6. apríl síðastliðinn blasti við að þingmenn sem sitja í sameiginlegri nefnd ESB-þingsins og alþingis ætluðu að koma hingað til lands 27. og 28. apríl til að treysta tengsl við samherja á leið Íslands inn í ESB. Þingmennirnir töluðu eins og aðeins vantaði herslumun og áróðursátak með fjárstuðningi ESB til að snúa Íslendingum til fylgis við ESB-aðild.

Breskur ESB-þingmaður flutti að vísu ræðu þar sem hann sagði að það minnti sig á aprílgabb að hlusta á samþingmenn sína tala eins og aðildarbraut Íslands væri bein og breið. Þeir hefðu greinilega ekki hugmynd um það sem væri að gerast á Íslandi.

Íslendingur sem hlustaði á þessar umræður hlaut að spyrja sig í hvaða heimi þeir ESB-þingmenn lifðu sem teldu sér trú um að á Íslandi stæði hugur fólks almennt til að ganga í ESB. Sendir sendiráð ESB á Íslandi svona rangar upplýsingar til Brussel? Telur íslenska þingmannanefndin ESB-þingmönnunum trú um þetta? Koma skilaboðin frá sendiráði Íslands gagnvart ESB eða íslensku viðræðunefndinni?

Hver sem svörin eru við þessum spurningum ætti ESB-þingmönnunum nú að vera ljósara en hinn 6. apríl að ekkert er blúndulagt að þeirra skapi í ESB-málum hér á landi. Þeir komu hingað til funda 27. og 28. apríl í því skyni að gefa út sameiginlega ályktun eins og gert var á sambærilegum fundi í október. Einar K. Guðfinnsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, taldi ályktunina ekki í samræmi við hagsmuni Íslands og stóð ekki að henni.

Að þessu sinni treysti Árni Þór Sigurðsson, formaður íslenska hluta hinnar sameiginlegu nefndar, sér ekki einu sinni til þess að taka tillögu að sameiginlegri ályktun til umræðu á þingmannafundinum.

Hafi ESB-þingmennirnir haldið að með komu sinni hingað mundu þeir auka líkur á stuðningi þjóðarinnar við ESB-aðild hljóta þeir að átta sig á því að málstaður þeirra á engan hljómgrunn, ekki einu sinni hjá íslenska hluta hinnar sameiginlegu nefndar.

Vilji íslenskir þingmenn ræða við ESB-starfsbræður sína í hreinskilni og í leit að sameiginlegri niðurstöðu báðum til hagsbóta, ættu þeir að spyrja hvaða leið sé best fyrir ríkisstjórn Íslands til að komast úr aðildarferlinu án þess að móðga viðmælendur sína innan ESB enn frekar með sífelldum blekkingum.