ESB-ríkin stefna í tvær gjörólíkar áttir

Það er orðið ljóst af fréttum frá Evrópu, að ESB-ríkin stefna í tvær gjörólíkar áttir. Þjóðverjar hafa gert upp við sig að stefna að sameiningu þeirra aðildarríkja, sem vilja vera með í slíkri þróun og líta þá til kjarnaríkjanna á evrusvæðinu, sem kjarna í slíkum Bandaríkjum Evrópu. Þeir hafa gefið upp á bátinn vonir um að ríki á borð við Bretland verði með og reikna nú jafnvel með að Bretar fari sína leið með einhverjum hætti. Svo langt ganga Þjóðverjar í þessu, að Wolfgang Schauble, fjármálaráðherra Þýzkalands hefur nú sett fram hugmyndir um eins konar yfirfjármálaráðherra ESB, sem geti tugtað einstök aðildarríki til fari þau út fyrir tiltekin mörk í fjárlagagerð sinni.

Í Bretlandi vex þeim ásmeginn, sem vilja draga úr tengslum Breta við Evrópusambandið og nokkrir ráðherrar í núverandi ríkisstjórn Bretlands hafa lýst stuðningi við að Bretar pakki saman og hverfi á braut. Í þessum umræðum er jafnvel gert ráð fyrir að ríki á borð við Danmörku og Svíþjóð mundu fylgja Bretum á slíkri vegferð.

Það er að verða raunhæft að spyrja þeirrar spurningar að hvoru Evrópusambandinu Ísland er að sækja um aðild að. Er það hið innra ESB eða hið ytra ESB?

Veit íslenzka ríkisstjórnin að hvoru Evrópusambandinu hún er að sækja um aðild að? Getur verið að það Evrópusamband, sem Alþingi ákvað 2009 að sækja um aðild að verði ekki til innan fárra ára vegna þeirrar þróunar, sem er að verða í samstarfi Evrópuríkja?

Að óbreyttu er hins vegar ekki ástæða til að ætla að Alþingi ræði þessi nýju viðhorf. Slík mál teljast ekki umræðuhæf á Alþingi.