1. maí-ASÍ-ESB

Það er ríki ástæða til að spyrja þeirrar spurningar, einmitt í dag, 1. maí á hátíðisdegi verkalýðsins, hvenær Alþýðusamband Íslands ætli að snúa frá villu síns vegar og taka upp baráttu gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu í stað þess að berjast fyrir slíkri aðild.

Hagmunum hverra er ASÍ-forystan að þjóna með þessari baráttu? Atvinnuleysi er stórfellt og vaxandi vandamál innan ESB. Almennt fer atvinnuleysi vaxandi, þótt sú þróun sé mismunandi eftir ríkjum. Einna verst er ástandið á Spáni, þar sem almennt atvinnuleysi er komið yfir 20% eins og sagt hefur verið frá hér á Evrópuvaktinni og um 40% meðal ungs fólks, sem þýðir að nánast annar hver ungur Spánverji er atvinnulaus.

Þær aðhaldaaðgerðir, sem nú er verið að efna til í Grikklandi munu auka atvinnuleysi þar mjög. Meginástæðan fyrir því hve hart er fram gengið í Grikklandi er sú staðreynd að ríkið er á evrusvæðinu.

Hvaða hugsanlegir hagsmunir geta verið í því fólgnir fyrir launþega á Íslandi, að við göngum inn í Evrópusambandið og tökum upp evruna, þegar það er fyrirsjáanlegt hverjar afleiðingarnar verða? Af hverju vill ASÍ-forystan hneppa Íslendinga og þá ekki sízt íslenzka launþega í þá spennitreyju, sem aðild að ESB og evrusvæðinu mundi setja okkur í?

Það er orðið alveg ljóst, að þau efnahagslegu viðmið, sem evran byggir á byggja fyrst og fremst á þýzkum hagsmunum eins og ósköp eðlilegt er miðað við stærð Þýzkalands í efnahag ESB. En það er ekki þar með sagt, að þau viðmið henti öllum öðrum.

Því miður er ekki hægt að sjá nokkur önnur rök fyrir afstöðu ASÍ en þau, að samtökin séu að þjóna flokkspólitískum sjónarmiðum Samfylkingarinnar. Með því er Alþýðusamband Íslands auðvitað að hverfa marga áratugi aftur í tímann til þeirra ára, þegar verkalýðshreyfingin var pólitískt tæki Sameiningarflokks alþýðu- Sósíalistaflokks og þar áður Alþýðuflokks.

En jafnvel þótt Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ, hafi áhuga á að styðja Samfylkinguna er ekki þar með sagt, að það henti tugþúsundum félagsmanna verkalýðsfélaganna á Íslandi.

Þess vegna er tími til kominn að aðrir forystumenn verkalýðsfélaga á Íslandi rísi upp gegn þessar pólitísku misnotkun á verkalýðshreyfingunni og beini henni á ný í þann farveg, að hún vinni að hagsmunum launþega en ekki pólitískum hagsmunum eins flokks.