Ófriðlegt um að litast í Evrópu-brýnt að afturkalla aðildarumsóknina

Það er ófriðlegt um að litast í Evrópu. Þessa stundina standa yfir miklar heræfingar Rússa á öllum varnarsvæðum Rússlands með þátttöku 100 herflugvéla. Þungi þeirra er við landamæri Úkraínu.

NASA

Gervitunglamynd af Norður-Evrópu.

Innan Atlantshafsbandalagsins verða kröfur háværari, annars vegar um aukin fjárframlög til hermála og hins vegar um aukna hernaðarlega nærveru í aðildarríkjum í Austur-Evrópu.

Bandalagið hefur skuldbundið sig með samningum við Rússa að koma ekki upp varanlegum herstöðvum í þeim aðildarríkjum, en efnir í þess stað til aukinna heræfinga þar og raddir eru um að koma þar upp meiri vopnabirgðum.

Þannig er staðan í samskiptum Evrópuríkjanna, Bandaríkjanna og Rússlands aldarfjórðungi eftir fall Berlínarmúrsins og hruns Sovétríkjanna.

Sumir vilja kalla þetta ástand „kalt stríð“. Barac Obama vil ekki taka þannig til orða. En það hlýtur að vera spurning um skilgreiningu hvenær vaxandi fjandskapur á milli ríkja tekst vera kalt stríð.

Vesturlönd hafa gripið til harkalegri refsiaðgerða gagnvart Rússlandi en fyrr. Lítið dæmi um áhrif þeirra er að eiginkona eins helzta auðmanns í Rússlandi var á spítala í Sviss í bakaðgerð og gat ekki borgað fyrir aðgerðina vegna þess að öll kreditkort þeirra hjóna höfðu verið fryst.

Þetta er gjörbreytt staða frá því fyrstu árin eftir hrun Sovétríkjanna, þegar það var talinn raunhæfur möguleiki að Rússar gerðust aðilar að Atlantshafsbandalaginu, sem þá yrði eins konar öryggisbandalag Vesturlanda vegna hugsanlegrar hættu úr austri.

Eins og staðan er nú eru engar líkur á því að breyting verði til hins betra en alveg eins líklegt að staðan versni.

Þessi staða - hvort sem menn vilja kalla hana „kalt stríð“ eða ekki - er ein af ástæðunum fyrir því að Ísland á að afturkalla aðildarumsóknina að Evrópusambandinu.

Það er engin ástæða til að við látum draga okkur inn í átök, sem enn einu sinni hafa blossað upp á milli ríkjanna á meginlandi Evrópu en hafa í raun staðið öldum saman.